Tunay Düzyol, ilkokul döneminde itfaiye erleri babası Günay ve amcası Şenay Düzyol'u mesai saatlerinde ziyaret etmesiyle itfaiyeciliğe merak sardı.
Babası ve amcasının hikâyelerini dinleyerek büyüyen Düzyol, itfaiyeciliği meslek edinmeye karar verdi.
Bu doğrultuda eğitim hayatını şekillendiren Düzyol, 2014'te Ege Üniversitesi Ege Meslek Yüksekokulu Sivil Savunma ve İtfaiyecilik Programını kazandı.
Düzyol, iki yıllık eğitimini tamamlamasının ardından 2016'da başvuruda bulunduğu Kırklareli Belediyesi İtfaiye Müdürlüğünde itfaiye eri olarak göreve başladı.
Düzyol, AA muhabirine, babası ve amcasından gördüğü itfaiyecilik mesleğini çok sevdiğini söyledi.
Babasının 37, amcasının ise 27 yıl boyunca itfaiyede görev yaptığını, itfaiyeci olabilmesi için ailesinin çok destek verdiğini anlatan Düzyol, "Babamdan göre göre, yaşaya yaşaya bende merak başladı. Babamı sürekli ziyaret ederek mesleği özendim, hevesliydim." diye konuştu.
Babasının müdahale ettiği bir ev yangınının etkisi altında kaldığını dile getiren Düzyol, şöyle devam etti:
"Ben daha ilkokula giderken bir gün babam nöbetteydi, çok büyük bir ev yangını olmuş. Yangından sonra eve geldiği zaman üstü başı kötüydü, yüzü kararmış şekildeydi. Onun da etkisi altında kaldım. Her konuda canla başla mücadele ediyoruz. Herkesin kaçtığı yere biz giriyoruz. İtfaiyecilik çok kutsal bir meslek. İlk başta gönülden yapmanız gerekiyor bu mesleği. Çünkü kendi canınızı tehlikeye atıyorsunuz. Sonuna kadar savaşmanız gerekiyor."
Düzyol, mesleğe başladığı yıllardaki olaylardan etkilenme oranının tecrübeyle soğukkanlı davranmaya dönüştüğünü ifade etti.
Mesleğin en güzel kazancının can kurtarma sonrası yaşadığı duygu olduğunu anlatan Düzyol, "İlk baş can kurtarmak, tabii mal her türlü yerine gelir. Can kurtardıktan sonra yaşadığın sevincin tarifi yok, farklı bir duygu. Başarıyla sonuçlanan müdahale olduğunda daha da bir gururlanıyorsunuz, sanki yeni bir hayata başlamış gibi. Çünkü yangından alıyorsun, trafik kazasından alıyorsun canlıyı o gurur verici." diye konuştu.
