Canım babam 1 hafta önce maalesef hastalığına yenik düşerek hayata gözlerini yumdu. Hastalık teşhisi konulduktan sonra bu zorlu zamanları yenebileceğine dair umutlarım olsa da son gün gerçekten çok zayıf düştü ve kısa sürede tüm yetilerini kaybetti. Vefat haberini alır almaz daha önceden yaşadığımız her şey gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti. Ancak onun da bu hayat serüveninde rolü bu kadardı.
Daha önceden babalarını kaybedenleri gördüğümde bu acılara nasıl katlandıklarını hep kendime sorardım. Ancak kendimde bu acı hissi yaşadığımda o zor zamanlarda insana bir şekilde katlanması için güç verildiğini hissettim. Normalde asla yapamayacağım birçok şeyi yaptım ve son görevimi icra ettim.
Bu zor günlerimizde tüm dostlarımız, arkadaşlarımız, yakınlarımız ve sevenlerimiz bizle beraber oldu. Acılarımızı paylaştılar ve paylaşmaya devam ediyorlar. Hepsine bu vesile ile çok teşekkür ediyorum. İyi ki varlar. Artık maalesef ki babamız yok. Bunu bilerek hayata devam etmemiz gerekiyor. İçimde çok büyük bir eksiklik var ancak onun rahat uyuduğunu hissetmek bana güç veriyor.
Bundan sonra yapmamız gereken babamı en iyi şekilde hatırlamak bol bol dua etmek ve her fırsatta kendisini anmak. Yazımı böyle durumlarda söylenecek en güzel sözle bitirmek istiyorum. DOSTLAR SAĞ OLSUN.
